kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Figurę przewiózł kustosz bardzkiego sanktuarium o. Mirosław Grakowicz CSsR wraz z ks. prałatem Edwardem Dzikiem, proboszczem z Pieszyc oraz s. Anną Winnicką, przełożoną klasztoru redemptorystek z Bielska Białej. Przywiezienie figurki z Barda odbyło się przy okazji zaplanowanej wcześniej, wizyty w Kazachstanie w związku ze ślubami zakonnymi siostry klauzurowej, pierwszej w tym zakonie Rosjanki. Siostra Iryna, pochodzi z Rosji z Orenburga, była pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Orenburskim. Po swym nawróceniu i przyjęciu Chrztu św. wstąpiła do Zakonu Najświętszego Odkupiciela. Swe pierwsze śluby zakonne złożyła 31 października br. w Pietropawłowsku w Kazachstanie.
Przekazanie kopii Figurki Bardzkiej (poświęconej 8 sierpnia br. w sanktuarium w Bardzie przez ks. bpa Ignacego Deca ordynariusza diecezji świdnickiej) nastąpiło w siedzibie ordynariusza diecezji astańskiej we wtorek 24 października. Ksiądz arcybiskup przyjął kopię figurki z rąk kustosza bardzkiego sanktuarium, ucałowawszy relikwie św. Jana Newmana CSsR (pierwszego świętego Stanów Zjednoczonych), które umieszczone zostały w podstawie figurki, z wielkim szacunkiem przeniósł ją do swej prywatnej kaplicy, gdzie nastąpiła chwila krótkiej modlitwy i adoracji. Pierwszym miejscem pobytu figurki stała się domowa kaplica arcybiskupa Astany. Docelowo trafi ona do kaplicy pełniącej funkcję kościoła parafialnego w miejscowości Arszały, która znajduje się na trasie: Astana - Karaganda, jakieś 70 km od stolicy Kazachstanu.
W ten sposób powstają szczególne więzi pomiędzy sanktuarium w Bardzie na terenie diecezji świdnickiej a diecezją astańską w Kazachstanie. Na terenie tej ostatniej komunistyczne władze Związku Sowieckiego stworzyły ogromne więzienie bez krat i murów, nazwane również „nieludzką ziemią". Nieludzką, ale przecież w jakiś sposób „drogą" dla tych Polek i Polaków, którym przyszło żyć, cierpieć i umierać z dala od umiłowanej Ojczyzny, tylko dlatego, że byli Polakami i katolikami. Niezliczona rzesza naszych rodaków tu pozostała na zawsze. Ich pot, łzy i krew, które nasyciły tę ziemię spowodowały, że stała się ona swoistą relikwią. Wyraz temu dał Bł. Jan Paweł II podczas swojej pamiętnej wizyty w Astanie w 2001 roku. Ci, którym udało się przeżyć do dzisiaj noszą w sercach ból doznanego cierpienia i wdzięczność Bogu za wytrwanie poprzez dar nadziei, którą wiara w Chrystusa w nich rodziła.
