Materiały łatwopalne
Materiały łatwopalne to grupa szczególnie niebezpiecznych substancji. Należą do nich gazy palne, substancje, które w wyniku kontaktu z wodą wytwarzają gazy palne, materiały wybuchowe, wyroby pirotechniczne i substancje, które zapalają się samorzutnie w zetknięciu z powietrzem. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że pewne rzeczy, które przechowujemy w domu, na korytarzu w bloku, w garażu czy piwnicy również mogą zaliczać się do grupy podwyższonego ryzyka. Najczęściej przetrzymujemy puszki po farbach, stare meble, tkaniny, pudła i kartony, makulaturę, opony itd. Należy pamiętać o odpowiednim zabezpieczeniu takich przedmiotów, ponieważ o ile na prywatnej posesji jesteśmy w stanie kontrolować, kto ma do nich dostęp, to w przestrzeni wspólnej nie mamy możliwości ciągłego nadzoru pozostawionych rzeczy. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak chronić materiały łatwopalne, możesz odwiedzić stronę Państwowej Straży Pożarnej, gdzie znajdziesz odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania. Oprócz tego warto zaopatrzyć się w gaśnicę – jej użycie może pomóc stłumić ogień w zarodku i uchronić nas przed dalszym jego rozprzestrzenianiem, dużymi stratami materialnymi, utratą zdrowia, a czasami nawet życia. Nie oznacza to jednak, że jeśli dojdzie już do zapłonu, należy zrezygnować z wezwania straży pożarnej i decydować się na gaszenie ognia na własną rękę. Trzeba pamiętać, że zachowanie ostrożności pozwoli zminimalizować zagrożenie wystąpienia zapłonu.
Specyfika gaszenia materiałów łatwopalnych
W pożarnictwie wyodrębniamy różne rodzaje pożarów, w zależności od płonących substancji lub materiałów. Według Standardów Europejskich, dzielimy je na 5 grup. Do grupy A zaliczamy palące się ciała stałe pochodzenia organicznego (np. drewno), które charakteryzują się dużą ilością wydzielanego ciepła. Klasę B stanowią palące się ciecze łatwopalne i ciała stałe, które topią się w wyniku oddziaływania energii. Do grupy C należą płonące gazy palne (propan, butan), do klasy D palące się metale lekkie (sód, beryl, magnez), klasę F stanowią płonące substancje spożywcze. Istnieje jeszcze grupa pożarów instalacji elektrycznych, które w Ameryce zaliczane są do grupy C, a w Australii stanowią odrębną klasę E. Poszczególne typy wymagają odpowiednich środków i metod radzenia sobie z powstałym zagrożeniem. Do tego używamy wody, specjalnych proszków, dwutlenku węgla i różnych typów gaśnic. Przy gaszeniu materiałów łatwopalnych straż wykorzystuje gaśnice proszkowe, śniegowe, pianowe, halonowe, proszki i dwutlenek węgla. W gaśnicach proszkowych wykorzystywane są środki na bazie fosforanów sodu lub węglanów. Podczas gaszenia przechodzą w stan ciekły i oblepiają płonące przedmioty, uniemożliwiając dalszy dostęp tlenu. Takie gaśnice cieszą się dużą popularnością, ponieważ nie są żrące ani szkodliwe dla ludzi i zwierząt. Gaśnice śniegowe i pianowe działają w podobny sposób, ale różnią się zawartą w nich substancją gaśniczą. Specjalne proszki także mają za zadanie odizolować dostęp tlenu. W ich składzie znajdują się niepalne związki fosforanowe lub węglowe. Gaszenie ognia za pomocą dwutlenku węgla również polega na odcięciu dostępu O2 od płonącego materiału. Dodatkowo dwutlenek węgla rozrzedza tlen tak, aby uniemożliwić dalsze spalanie materiału.
Artykuł został przygotowany przez zespół redakcyjny remiza.pl
